Toplumumuzun günden güne bozulmasına neden üzülüyoruz ki anlamıyorum. Toplum mu bozuldu biz mi bozulduk?
Toplum ailelerden oluşuyor çoğunlukla. Eğitim ise ilk ailede başlıyor. Kimse kendini sorgulamıyor. Herkes iyinin, doğrunun kendisi olduğunu düşündüğünden karşıdakini dinlemiyor, hatta o konuşurken ‘ Anlat anlat bak ben ne diyeceğim’e odaklandığından, dinlemiyor.
Çocuklarımız telefon, tablet daha doğrusu internet bağımlısı. Neden acaba? Nerden görüyorlar televizyon izlemeyi ve telefonu elinden düşürmemeyi, nerden öğreniyorlar büyümüş de küçülmüş denilen lafları. Nerden öğreniyorlar paylaşmamayı?
Bana çocukken öğretmişti annem paylaşmayı. Beslenme çantama fazla koyardı evde yaptıklarını arkadaşlarına da ver diye. Servis mi vardı okullarda? Yarım saat yürürdük okula gitmek için güle oynaya. Düşünce yerden ağlamadan kalkmayı, kendi sorunlarımızı kendimiz çözmeyi öğrettiler bize.
Misafirliğe gitmeden önce karnımız doyurulur ve ikinciyi istememeyi öğrenirdik. Arkadaşlarımızla problemi nasıl çözeceğimizi sormazdık; kendimiz küser, sabaha barışırdık. En ufak sorunlarda annemi babamız koşmazdı okula. Hesap soramazdı öğretmenlerimizden. Öğretmenimizin de saygınlığı vardı.
Şimdi problemleri birilerinin çözmesini bekleyen çocuklar var. Çoğu sokağa hasret ellerinde tablet her şeyi görüp öğreniyorlar oradan zamanından önce deneyimliyorlar gördüklerini haberiniz bile olmadan. Çok az anne baba kitap okuyor. Diğerleri televizyonlarda tabletlerde, dizilerde.
Çocukları kafeste, ellerinde tabletle sorumluluk vermeden büyütürseniz eğer onların sizin tanımını yaptığınız ayakları yere basan kendi işlerini yapan bireylere dönüştüremezsiniz. Yardımsever, kendi ile barışık, sorun çözücü vatansever, hoşgörülü çalışkan bireyler olamazlar. Örnek neyse ona dönüşecekler.
Şöyle bir bakalım kendimize doğru örnek miyiz acaba? Evetse cevabınız doğru yoldasınız? Ya da değiştirmek gerekiyorsa bir şeyleri birlikte değişin hiçbir şey için geç değil.
İşte kocaman bir yaz tatili başlıyor. Değişim için kocaman zaman en azından çalışanlar için bile hafta sonları. Değerlendirin, tamamlayın, eksikleri düzeltin yanlışları onların bizi modellediğini unutmadan. Ben nerede yanlış yaptım dememek için. Mutlu bir yaz diliyoruz.
