Pika sendromu, bireylerin toprak, kil, tebeşir ve hatta saç gibi besin değeri olmayan maddeleri yemesiyle karakterize edilen ciddi bir yeme bozukluğudur. Bu durum, özellikle çocuklar ve yetişkinler için hayati tehlike oluşturabilecek sağlık sorunlarına yol açabilir. Psikiyatri Uzmanı Prof. Dr. Nesrin Dilbaz, pika sendromunun hem fiziksel hem de psikolojik boyutları olan karmaşık bir rahatsızlık olduğunu vurguluyor.
Çocuklarda Pika sendromunun nedenleri ve etkileri
Pika sendromu, çocuklarda en sık 2-3 yaşlar arasında görülür ve genellikle vitamin eksikliği ile ilişkilendirilir. Prof. Dr. Dilbaz, çocuklarda demir, kalsiyum, çinko, B1 ve B6 vitamini gibi önemli vitaminlerin eksikliği sonucu pika sendromunun gelişebileceğini belirtiyor. Bu eksiklikler giderildiğinde sorun genellikle çözülse de, bazı durumlarda pika sendromu devam edebilir ve bu durumda psikolojik etkenler devreye girer. Aile içi iletişim eksikliği, ebeveyn ilgisizliği ve uyaran azlığı gibi faktörler, çocuklarda yeme bozukluklarına ve pika sendromuna neden olabilir.
Bu rahatsızlık tedavi edilmediğinde, çocuklarda özgüven eksikliği, depresyon, anksiyete gibi psikolojik sorunlar ortaya çıkabilir. Ayrıca, yenilen maddelerin toksik etkileri nedeniyle okul başarısı düşebilir ve sosyal ilişkiler olumsuz yönde etkilenebilir. Bu nedenle, çocuklarda pika sendromunun erken teşhisi ve tedavisi büyük önem taşır.
Yetişkinlerde Pika sendromu ve altta yatan nedenler
Yetişkinlerde pika sendromu daha karmaşık bir durumdur ve genellikle altta yatan başka bir psikiyatrik rahatsızlığın belirtisi olabilir. Prof. Dr. Dilbaz, yetişkinlerde görülen pika sendromunun, dopamin eksikliği, şizofreni, obsesif kompulsif bozukluk (OKB) veya depresyon gibi rahatsızlıkların habercisi olabileceğini belirtiyor. Bu durumda, pika sendromu doğrudan bir psikiyatrik hastalık olarak ele alınmalıdır.
Tedavi sürecinin önemi
Pika sendromu mutlaka tedavi edilmesi gereken bir hastalıktır. Ancak, birçok kişi bu durumu kabul etmekte zorlanabilir ve tedavi arayışına girmeyebilir. Bu da vücutta toksik maddelerin birikmesine ve hayati risklerin ortaya çıkmasına neden olabilir. Prof. Dr. Dilbaz, tedavi sürecinin bir ekip çalışması gerektirdiğini vurguluyor. Psikiyatrist, psikolog ve diyetisyenlerin bir araya gelerek, hastanın hem psikolojik hem de beslenme ihtiyaçlarına odaklanılması gerektiğini belirtiyor. Tedavi, yalnızca besin değeri olmayan maddeleri tüketme alışkanlığını ortadan kaldırmakla kalmayıp, aynı zamanda kişinin genel sağlığını iyileştirmeyi hedeflemelidir.