İlerleyen sohbetlerimizden sonra birbirimize telefon numaralarımızı verdik. Ayvalık’ta yaşadığını ve Cunda (Alibey) Adası’nda oturduğunu öğrendiğimde bir araya gelmek karşılıklı sohbet etmek için birkaç kez sözleştik, buluşamadık, nihayet bir akşamüstü anlaştık, bahçeli, müstakil mütevazı evinde bir araya geldik. Değerli eşi Gülriz Hanım’ın el emekleriyle yaptığı lezzetli ikramlarıyla keyifli ve güzel bir sohbetin ardından, ahşap merdivenlerden çatı katındaki atölyesine çıktık. Gözüm ilk anda Cunda’yı kuşbakışı gören küçük bir balkona açılan pencereye gitti. Karşıda tepelerde yemyeşil çam ormanları, uzanıp gidin iç körfez, gelip giden tekneler, Midilli’den dönüş yapan feribot, onlarca yelkenli süzülüyor. Böylesi görsel güzellik, Tabiat Ana’nın bize sunduğu doğal tablo karşısında bir sanatçı tabii ki etkilenir diye geçirdim aklımdan.
Maviden sarhoş olmuş
Yaptığı resimlere göz ucuyla baktım. Mavi, mavi, masmavi, mavi sarhoşu bir sanatçı, her gün her gün maviye fırça sallayınca sarhoş olmuş, sevmiş, vurulmuş maviye. Ama işin ucunda Bodrum, Cunda olunca mavi de öyle yakışıyor ki resimlere. Bodrum’da yaşadığı yıllarda da yaptığı resimlerinde genel olarak hep mavi kullanmış Tayfun Önel. Bodrum’un mavisi, Cunda’ya yerleşince, turkuaza dönmüş. Turkuaz ile mavi yakın kardeş değil mi zaten? Bir de içinde, yelkenler, kanolar, yel değirmenleri, şirin beyaz Bodrum evleri, Cunda’nın Rum mimarisi birleşip onlarca resme dönüşünce sanatçının dediği gibi renk cümbüşü yaşanıyor. Atölyesini süsleyen resimlerin arasında, ressam Tayfun Önel’e ardı ardına sorular yönelttim. “Nereden çıktı bu resim sevdası?”
Gelincik sigarasının kutusuna resim yapardım
Ressam Tayfun Önel de sanki bu soruya hazırlıklı bekliyormuş gibi anlatmaya başladı; “Sanırım içimde bir resim sevdasıyla doğmuşum. Hayatımın her döneminde renkler ve resimler bana heyecan verdi. Hatta aklımda küçüklüğümden hatırladığım hoş kareler var. Altı veya yedi yaşlarında, o zamanlar çok popüler olan İzmir Fuarı’na, her tiyatro oyununa ve konserlere ailece giderdik. O zaman sigara her yerde içiliyor, yasak falan yok! Zaten olsa da kim dinlerdi ki? Duman altında yaşıyorduk, otobüs, tren, uçak, taksi her yerde, her ortamda, kapalı mekanlar dahil sigara içiliyordu. Hatta hatırlarım misafirlere gümüş tepsilerin içinde sigara ikram edilirdi; ne günlerdi. Yine bir konsere ailece gitmiştik, rahmetli dedem sanırım benim resim ilgimi keşfetmiş olmalı. Gelincik sigarası içiyordu o yıllarda. Hatırlayanlar vardır, dört köşe beyaz karton üzerinde kırmızı gelincik resmi. Gelincik sigarasının boş kutusuyla birlikte bana bir kalem verirdi. Paketin arkasına sahnedeki saz sanatçılarının resimlerini çizerdim. Dedem beni başarılı bulur, teşvik ederdi, iyi ki de teşvik etmiş, huzur içinde uyusun.”
Öğretmenler el koyardı
Okul döneminde resim derslerinde yine öğretmenleri tarafından keşfedildiğini, onlardan çok büyük destek aldığını ve yönlendirildiğini, kendisini geliştirmeye başladığını anlatan Tayfun Önel, “Yılsonlarında herkes resimlerini yapar ve okul duvarında sergilerdi. Birbirimizle yarışırdık, diğer öğrencilerin önüne geçmek için çok titiz çalışırdım. Resim öğretmenimizin seçtiği resimler sergilenirdi, sergi sonunda herkes resmini alırken benim resimlerime öğretmenlerim el koyardı. Bu durum beni öylesine mutlu ve motive ederdi ki anlatamam. Cesaretim de o yıllarda başlamıştı.”
Empresyonist resimlere ve maviye ilgi
Okul yılları geride kalırken etrafına daha bir gözlemci olarak başladığını, bakmak ile görmenin farkını hissettiğinde ise büyük bir heyecan duyduğunu dile getiren sanatçı o günleri, fırçayı iyi kullandığını söylüyor.
Değerli öğretmenlerden ders dönemi
Öğretmenlerini daima saygıyla andığını belirten Önel, büyük usta Şeref Bigalı’nın kendisine resim temellerini aktardığını, kütüphanesinde yazmış olduğu ‘Resim Sanatı’ kitabının başucu bir yapıt olduğunu söylüyor.
On yıl sürecek olan Bodrum günleri başlıyor
Yavaş yavaş yıllar geçip de iş hayatının rüzgarı yavaşladıkça resme ayırdığı zamanın ve ilginin çoğalmaya başladığına değinen sanatçı, 2012 yılında iş yaşamından tamamen koptuğunu ve Bodrum günlerinin başladığını anlatıyor.
Ayvalık’ta Cunda zamanı
Bodrum’da on yıl yaşadıktan sonra, Ayvalık’ta Cunda günlerinin başladığını, maviden turkuaza geçiş döneminin adımlarını attığını vurgulayan ressam Tayfun Önel, sanat yaşamında ustalık döneminin ilk sergisini Ayvalık Belediyesi Orhan Peker Sanat Galerisi’nde açtı. Sanatçının tarifiyle;
Cunda’ya demir attık
Ayvalık’ta ilk sergisini açtıktan sonra, kendi deyimiyle, Cunda’ya demir atmış Ressam Tayfun Önel, sergide beklemediği sayıda resimleri sahiplenilmiş. Resimler; Türkiye’nin dört bir yanında, otellerin, galerilerin, restoranların ve salonların duvarlarını süslemiş. Ayvalık Belediyesi Orhan Peker Sanat Galerisi’nde açılan sergi büyük bir ilgi görmüş, hatta serginin süresi bir hafta uzatılmış. Ayvalıklı sanatseverlerin, dostlarının destekleri, beğenileriyle daha bir motive olmuş. Ressam Tayfun Önel, bu aralar 18 Eylül’de Bodrum Marina Osmanlı Tersanesi’ndeki sergisinin hazırlıklarını sürdürüyor, ilk sergisinde yaşadığı heyecan neyse, bugün de benzerini yaşıyor.