İlk olarak, MS 25-250 yılları arasında Çin'de beyaz bayrak, savaş sonrası matem ve yas işareti olarak kullanılmıştır. Beyaz, Çin kültüründe genellikle yasın rengi olarak bilinir.
Antik dönemden modern çağa
Romalı tarihçi Cornelius Tacitus, yazılarında beyaz bayrağın savaşlarda teslimiyet işareti olarak kullanıldığını belirtmiştir. Ayrıca, Romalı ulakların tarafsızlıklarını simgelemek için beyaz sopalar taşıdıkları da bilinir. Bu uygulama, taraflar arasındaki güvenceyi sağlamaya yönelik bir yöntemdi.
Uluslararası hukukta beyaz bayrak
1625 yılında hukukçu Hugo Grotius, "Savaş ve Barış Yasası" adlı eserinde beyaz bayrağı tarafsızlığın ve teslimiyetin sembolü olarak tanımlamıştır. Bu tanım, beyaz bayrağın uluslararası hukukta resmen tanınmasının önünü açmıştır. Nihayetinde, 1899 ve 1907 tarihli Lahey Sözleşmeleri'nde beyaz bayrak tüm dünyada teslimiyet ve ateşkesin sembolü olarak kabul edilmiştir.
Beyaz bayrağın hukuki koruması
Lahey Sözleşmeleri, beyaz bayrağın yanlış kullanımını savaş suçu olarak nitelendirmiştir. Bu, bayrağın anlamına zarar vermemek için oldukça önemli bir adımdır. Beyaz bayrak, yalnızca teslimiyet ve ateşkes için kullanılmalıdır; aksi halde, savaş kurallarına aykırılık teşkil eder.
Beyaz bayrak, savaşların en eski ve en yaygın sembollerinden biri olarak, günümüzde de geçerliliğini korumaktadır.
