Her insanın favori mevsimi vardır. Bazı insanlar yaz severken bazı insanlar kış mevsimini yazdan daha çok sever, ama 1816 yılında yazın hiç yaşanmaması, en büyük kış tutkunlarının bile dayanamayacağı kadar kötü sonuçlara yol açtı. O yıl, Kuzey Yarımküre'de küresel çapta isyanlara, gıda krizine ve genel kaosa neden oldu.
Volkanik patlamalar: Doğanın gücü
1816 yılının ardındaki ana neden, birbirini takip eden büyük volkanik patlamalardı. Filipinler'deki Mayon Yanardağı, 1814 yılında patlayarak atmosfere büyük miktarda kül ve parçacık yaydı. Bu patlama, tek başına yeterli değildi, ama 1815 yılında Endonezya'daki Tambora Yanardağı'nın patlamasıyla birlikte felaket boyutuna ulaştı. Ayrca sürecin tam da Küçük Buzul Çağı sonuna gelmiş olması durumun daha da kötüleşmesine sebep oldu.
Tambora'nın yıkıcı etkisi
Tambora Yanardağı'nın patlaması, 5 Nisan 1815'te başladı ve 10 Nisan'da zirveye ulaştı. Bu patlama, tarihte kaydedilen en büyük volkanik patlamalardan biri olarak bilinir. Dağın yüksekliği 4300 metreden 2851 metreye düştü ve atmosfere yayılan kül ile parçacıklar stratosfere kadar ulaştı. Bu parçacıklar, birkaç yıl boyunca atmosferde kalarak, güneş ışığının önemli bir kısmının atmosfere girmesini engelleyerek dünya genelinde sıcaklıkların düşmesine neden oldu.
Yazsız yılın yıkıcı sonuçları
1816 yılı, "Yazsız Yıl" olarak anılır. Kuzey Amerika ve Avrupa'da yaz mevsimi yaşanmadı. ABD'nin doğusunda kalıcı bir sis tabakası oluştu, gökyüzü kızıl bir renge büründü. Mayıs ayında don olayları başladı, Haziran'da New York'ta kar yağdı. Temmuz ve Ağustos'ta don olayları devam etti, göller ve nehirler dondu.
Avrupa da bu durumdan ağır şekilde etkilendi. Britanya ve İrlanda büyük kıtlıklarla boğuştu. Almanya'da gıda fiyatları hızla yükseldi, kundaklama ve yağmalama olayları arttı. Dengesiz yağışlar sonucu oluşan sel baskınları tarım arazilerine zarar verdi, Macaristan'da kahverengi, İtalya'nın kuzeyinde ve Orta Avrupa'da kırmızımsı kar yağdı.
Küresel kriz ve salgınlar
1816 yılı, küresel bir kriz ve hastalık dalgasına neden oldu. Tarım ürünlerinin yok olması, gıda kıtlığı ve isyanlar insan yaşamını zorlaştırdı. Bu durum, hastalıkların yayılmasına ve yüz binlerce insanın ölmesine yol açtı. Bu karanlık dönem, insanlık tarafından uzun yıllar boyunca acıyla anıldı.
