1860’larda Paris’te kurulan antika pazarındaki eşyalar bit istilasına maruz kalınca pazarların adı ‘’Bit Pazarı’’ olarak hafızalara kazınmış.
Bu hafta Seferihisar’ın ikinci el antika pazarındaydık. Rüya da benim gibi porselenlere ve antikalara düşkün. Bir stantta uzun süre takılı kalınca sohbet de başladı. Rüya’nın rengarenk kumaşlarla donatılmış, mini dikiş makineli mini rölyefler ilgisini çok çekti. Aa bu da ne, nereden, nasıl derken bu eserleri stantın sahibi Ayşegül Tepe’nin yaptığını öğrendik.
Ayşegül Hanım İş Bankası’ndan emekli olmuş. Annesi 32 diplomalı köy enstitüsü mezunu bir öğretmenmiş. Evlerinde her şey hep geri dönüşümle bir sanat eserine dönermiş. ‘’Annemden bir yüzde 10’luk yetenek bana da geçmiş, bende üç boyutlu tasarımlarımla annemin mirasını sürdürüyorum’’ diyor kendisi. İki erkek kardeşi de kendisi gibi minyatür eserler üretiyormuş. Bir dahaki görüşmemizde annesini uzun uzun dinlemek için sabırsızlanıyorum. Mersin, Mut’da doğmuş, hayat onu Seferihisar’a getirmiş, ‘’Doğuştan mutluyum’’ diye şakıyarak anlatıyor hayatını. Kendisi de eserleri de ışıl ışıl neşe saçıyor. Eşi Reşat Bey de az ileriden laf atıyor, ‘’Kendini öyle bir kaptırıyor ki Ayşegül, yemek yapmayı unutuyor’’ diye. Mutlu, yaratıcı ve çok keyifli bir çift.
Ayşegül Hanım aynı zamanda Seferihisar Üretici Kadınlar Derneği’nin yöneticilerinden. Pazarda elde ettikleri gelirlerle İzmir Yüksek Teknoloji Üniversitesi’nde 13 çocuğa burs veriyorlar. Bu dünyayı iyilik kurtaracak, yaratıcılıkla, sanatla beslenen ruhlar çok kıymetli. Seferihisar Üretici Kadınlar Derneğini ve Ayşegül Hanım’ı yürekten kutluyorum. İyi ki yaratıcılığınızla, emeğinizle, güzel kalbinizle dünyamızı güzelleştiriyorsunuz.
Çarşamba günleri Seferihisar Pazar yerinde açılan pazar çok renkli. Kıyafetten saate, ayakkabıdan porselen bir fincana kadar akla gelebilecek her türden antika bulabilmek mümkün. Sizlere şimdiden keyifli gezmeler…